Douche

Hoe beter je thuis verwend bent hoe meer kans het elders slechter te treffen.
Dat geldt onder andere voor matrassen, om maar iets te zeggen.  Vroeger kon ik in een behoorlijk hotel zalig zuchten als ik mij na een dagje stappen moe te rusten legde op het vreemde bed. Na een heerlijke nacht op de, op al de juiste plaatsen steungevende, matras kon ik het 's anderendaags niet nalaten de lakens te verwijderen op zoek naar het etiket. Zo'n merk moest ik thuis ook hebben!  Maar nu ik dat thuis heb, zijn de zalige zuchten voor als ik weer terug ben.  De vergelijking werkt nu plotseling andersom.
De badkamer is nog zo'n bron, zo niet, van frustratie dan op z'n minst van kritiek.
Je hebt douchefans en badadepten.
Mijn echtgenoot is een man van de tobbe.  Een half uurtje zalig weken. Maar natuurlijk alleen thuis, want op vakantie is het exemplaar meestal een halve meter te kort.
Ik ben eerder de vrouw van de snelle douche.  Ik ben zo'n beetje als een kat : ik maak me niet graag nat en die kouwelijke bedoening nadat de kraan is dichtgedraaid en voor je je hebt afgedroogd, vind ik ronduit hatelijk!
Thuis hebben we een heerlijk ruim stortbad waar je wat armslag hebt en een sproeikop die zijn taak zonder te sputteren naar behoren vervult. 
Anders dan op vakantie dus, er is altijd wel iets mis.
In je blootje met één arm in de douche doe je de eerste test.
De waterstraal is dan oftewel zeer teleurstellend of veel te hard, zodat je al helemaal natgespetterd wordt door het nog niet op temperatuur zijnde water.  Nadat je de warmteregeling iets of wat op peil gekregen hebt wurm je je door het veel te smalle schermdeurtje om tot de ontdekking te komen dat dit niet goed afsluit.  Als het een douchegordijn betreft, is dat nog een grotere ramp.  Dan probeer je je zo goed mogelijk in te zepen met die onhandelbare kleine, niet tot schuimen te verleiden, zeepjes, want die zakjes douchegel krijg je zelfs met je tanden niet open.  Sorry, maar ik vertik het om een serieus stuk zeep van thuis mee te nemen, dat is alleen maar overtollig gewicht (zie : Travelling light!).  Ondertussen zitten de muren voortdurend in de weg, want in hotels geldt de regel  'Space is money', immers, enkele centimeters hier en daar maakt op het einde van de gang een extra kamer. 
Nog een uitdaging is het gebrek aan washandjes. Een blijkbaar typisch Belgisch uitvinding waarvan men het nut en de handigheid in het buitenland nog niet ontdekt heeft, want ik ben er daar nog nooit eentje tegengekomen.  Dan wordt het tijd om je te haasten want anders kan je er donder op zeggen dat het warm water is opgebruikt voor je bent afgespoeld.  Als je dan ijlings naar de handdoek tast om aan de koude waterstraal te ontsnappen, kom je tot de constatatie dat de badkamer half onder water staat en dat het nog een hele klus wordt om zowel je voeten als de vloer droog te krijgen met dezelfde handdoek.
Laatst had mijn man pech.  Er was helemaal geen bad aanwezig.  Maar als om het goed te maken wel een superdeluxe massagedouche/sauna.  Knopjes, sproeikoppen en spuigaten genoeg maar geen gebruiksaanwijzing.  Het vraagt dus heelwat moed om daar in te stappen.  Je drukt eerst op het knopje : relax.  Daar kun je niet veel kwaad mee doen, maar om even later je haar uit te spoelen is dat niet echt afdoende dus, dan maar over naar een straffere straal. Wat te kiezen? Reflex, sport, massage, vortex... Ik heb ze allemaal geprobeerd. Het ene al pijnlijker dan het andere.  Een welgemikte reflexstraal in je oog of een vortex meedogenloos op je tepel is echt eerder een marteling dan een massage.  Al gillend tast je naar de stoptoets, maar die bestaat helemaal niet.  Om aan dit onheil te ontsnappen bestaat in deze futuristische cabine slechts één remedie : op een ouderwetse manier gewoon de kraan dichtdraaien.
Oef!
Of, zelfs ook in dit geval : Oost west thuis best!

2.bVB