Terug naar de natuur

Soms zie je iets waarvan je denkt : ah ja, dat was ik helemaal vergeten maar vroeger was dat inderdaad zo.
Zo zag ik laatst in een televisieserie een jongetje dat zijn fiets gewoon tegen de gevel smeet en onbezorgd naar binnenliep. Eerst denk je nog, die verschijnt zodadelijk terug, om het ding vast te maken, met zijn kijvende moeder op de hielen, omdat hij het weer eens vergeten was.  Maar nee hoor, in de volgende scene zit hij al gretig slurpend achter zijn bord soep.  De serie speelde zich af ergens in de jaren 60 midden in de stad, dus niet eens zo lang geleden.  Inderdaad, toen kon je er nog zeker van zijn je tweewieler 's anderendaags in perfecte staat op dezelfde plaats terug te vinden.
De laatste tijd is alles wat niet dubbel vergrendeld is een potentiële én waarschijnlijke buit.
Zo komt het dat je tegenwoordig de gekste opschriften ziet, zoals in het portaal van een kledingzaak bijvoorbeeld, bij een mand met kapstokken : Gratis mee te nemen (mand laten staan !).  Of op de toog bij de slager bij een bakje met gratis kruidenzakjes : Eén per klant. 
Een mens moet op alles bedacht zijn!
Om terug te komen op de fiets voor de deur : niemand haalt het dezer dagen nog in zijn hoofd hem zonder slot onbeheerd achter te laten. Maar zo kan het toch nog gebeuren enkel een goed vergrendelde, compleet gestripte kader terug te vinden.
Zo ook hangen op bouwwerven 's nachts en in het weekend de ladders en kruiwagens hoog aan de kraan te bungelen.
Ook al ben je ondertussen aan dergelijke beelden gewoon, het blijft een beetje triest dat er door sommigen verondersteld wordt dat alles wat niet vast zit, zo maar kan meegenomen worden.
Zelfs al ligt iets achter vergrendelde deuren, in je auto bv, moet je nog heel goed opletten niet de illusie te wekken dat er zich een mogelijke prooi binnen handbereik bevindt, want gegarandeerd wordt het raampje ingeslagen.
Laat a.u.b. niet je autosleutels binnen op tafel liggen, zichtbaar van in de tuin, zoals een vriendin van mij, want toen laatst het voertuig gestolen bleek, kreeg ze van de politie het verwijt dat ze had geprovoceerd.
Zelfs leegstaande panden, waar in de ogen van een gewoon mens niets meer te halen valt, worden gestript van vloeren, koperen buizen enz..
Zo stond er bij ons in de buurt, langs een 's nachts vrij verlaten baan, een beetje achterin, een oud boerderijtje. Vanaf het moment dat de tuin tekenen van verwaarlozing vertoonde, begonnen er stilaan dingen te verdwijnen.  In het begin denk je nog dat bij de laatste storm een deel van de pannen is afgewaaid of dat een stel krakers de voordeur hebben ingetrapt.  Als de volgende week de ramen aan diggelen liggen, denk je : dronken vandalen.  Telkens ik er voorbij reed was het huisje in verdere staat van ontbinding.  Tot ik doorhad dat het hier om een systematische plundering ging. Nooit heb ik er iemand overdag bezig gezien met afbraakwerkzaamheden maar na een jaar of twee was er geen plank, buis of steen meer te bekennen en had de natuur de laatste sporen van bewoning uitgewist.
Van roof gesproken. Of is het dat wat ze tegenwoordig onder recyclage verstaan. De ecologische voetafdruk als het ware uitgewist'!


2.bVB

Waar

Als je denkt : dit is al te gek, dit kan geen mens verzinnen, dan is het meestal waar gebeurd.
Het echte leven is inderdaad soms gekker dan het meest bizarre verhaal.
In het vroegere tv-programma, De drie wijzen, moesten 2 kandidaten oordelen over een al dan niet verzonnen verhaal dat 3 bv's kwamen te vertellen.  Met voormelde in het achterhoofd kwam je meestal al een heel eind naar de overwinning.
Laat mij U dit vertellen :
Een pientere dame is jarenlang getrouwd met een fout individu. Ze krijgen 2 kinderen.  Zij kan hem niet verlaten uit schrik haar kinderen te verliezen. Tien jaar later gaat zijn zaak frauduleus failliet en durft ze eindelijk te vertrekken. Vervolgens stalkt hij haar voortdurend en moet ze daardoor verschillende keren verhuizen, want zijn 'netwerk' beschermt hem, en niet haar. Dan komt zijn medeplichtigheid aan moord aan het licht, wordt daarvoor ook veroordeeld en belandt bijgevolg gelukkig in de cel.
Op zich vind ik dit al redelijk ongelooflijk. Je weet dat zo'n dingen gebeuren, maar dergelijke types behoren liefst niet tot je onmiddellijke entourage.
Zij staat er dan verder wel alleen voor zonder 1 cent onderhoudsgeld, want hij heeft zijn centjes al lang veilig opgeborgen in één of ander belastingparadijs.
Zo raar kan het leven lopen.
Zij was dan misschien wel gevallen voor de mooie praatjes van een foute man, maar voor de rest is zij gelukkig een intelligente, ambitieuze vrouw en komt meer dan behoorlijk op haar pootjes terecht.
Zij gaat hem na alle misère uiteraard niet opzoeken in de gevangenis maar via de kinderen die samen met de grootouders papa wel bezoeken blijft ze op de hoogte. Zo verneemt ze na een paar jaar dat hij een nieuwe vriendin heeft. Iemand die hij nog kent van vroeger en die zelfs gebruik maakt van het private bezoekrecht.
Onvoorstelbaar, niet? Hoe kom je erbij? Wie wil nu zo'n man?  Denken wij...
Onze dame vindt het allemaal best, zo laat hij hààr tenminste met rust.
Als één derde van zijn tijd er op zit en hij vervroegd kan vrijkomen kijkt hij daar natuurlijk naar uit om met zijn nieuwe liefde te kunnen gaan samenwonen, maar dan... pleegt die onverwacht zelfmoord. Waarom toch?
Een paar dagen later staat er plots een vriend bij de, ondertussen, ex-gevangene op de stoep om zijn hart uit te storten. Zijn vriendin heeft toch wel zelfmoord gepleegd zeker! En... omdat zij nog getrouwd was met een ander wist hij niet waar naartoe met zijn verdriet...
U raadt het al : het ging over één en dezelfde persoon.
Ah, daarom dus! Zo lang zij kon bepalen wanneer ze hem in de gevangenis kon bellen of bezoeken was het allemaal nog net te organiseren met 1 man en 2 minnaars, maar nu hij vrijkwam kon ze haar beloftes aan hem niet nakomen en zou ze moeten kiezen.
Een scenario voor een derderangssoap, denkt U?
Onvoorstelbaar inderdaad, en dus......WAAR!


2bVB