Solden

30 juni was het weer zover : het begin van de solden.  We willen ons er echt niet in wagen!  We zijn toch niet zot zeker!  Maar ... de daarop volgende dagen zijn al bezet en in de voormiddag is het nog niet zo druk en die ene favoriete winkel lonkt.
Dus ... wijle weg.
Er is niets zo leuk als mooie soldenspullen op de kop tikken voor het volgende seizoen of dat favoriete vestje kopen aan minder dan de helft van de prijs. Missie geslaagd!
Voldaan kuieren we vanaf 11 u rustig verder langs de overige winkels.  Niets moet meer.  Maar dié winkel kan nog wel even.  Je weet maar nooit.  En ja, we willen wel het een en ander passen.
Tot onze verbazing treffen we voor de pashokjes een wegversperrend bord met het opschrift : Today the fittingrooms are closed...  Hoogst verbaasd hang ik het topje en de pantalon al terug op het eerste het beste rek.  Het jasje is wel heel mooi.  Dat kan ik snel even over aantrekken.  Een vrije spiegel vinden is een andere zaak.  Achteraan in de winkel vind ik eindelijk mijn onverstoorde evenbeeld.  Tot een verkoopster me wegjaagt met de woorden dat dit hier de schoenenafdeling is en je in deze spiegel derhalve alleen je voeten voorzien van potentieel nieuw schoeisel mag bekijken.
Mijn verontwaardiging is compleet.
Ik verlaat de winkel zonder iets te kopen maar niet zonder mijn ongenoegen te uiten aan de overbezette garante.
Zij verschuilt zich uiteraard achter de van hogerhand opgelegde regels en het feit dat er altijd mag worden geruild.  Inderdaad, degene die de wetten bepaalt moet nooit rechtstreeks de klachten aanhoren en ontevreden klanten te woord staan.  Dat is het lot van het voetvolk. Leuk is anders.
Het beroepen op de zogezegde makkelijke ruilpolitiek vind ik trouwens respectloos ten opzichte van de minder assertieve consument.  't Is de eerste soldendag dus kopen zal je, met of zonder passen.  De meeste ontgoochelde klanten durven toch niet terug te komen of vinden er binnen de gepaste termijn de tijd niet voor.
Als je toch het lef hebt, kan je alleen ruilen tegen een tegoedbon die je alsnog in dezelfde winkel moet besteden.  Dus één keer de kassa gepasseerd zijn ze zeker van het geld.  Van misleiding gesproken.
Mensen die de eerste dag komen zijn er zich wel van bewust een massa gelijkgezinden aan te treffen en verwàchten een lange rij bij de pashokjes.  Ze kunnen dan zelf beslissen de fout te willen maken om te kopen zonder passen.  Pas dan is het ruilen zonder geldteruggave eerlijk.
En dan het verbieden van een bepaalde spiegel!  Te gek voor woorden.
Van colère (vergeef mij het franse woord, zij mogen wel in het Engels) niets kopen is hun verdiende loon.  Ik troost mij glimlachend met de gedachte dat ze die dag ook wel niet veel bikinietjes verkocht zullen hebben.
Later op een leuk terras, voldaan, met onze gepaste en uitgebreid gespiegelde aankopen onder het tafeltje, dromen we er samen van enkel rebelse vrienden zonder gêne op te trommelen die gewoon alles, tot slipjes en bh's toe, in de winkel zouden passen.  Aandacht in de plaatselijke pers verzekerd. Maar die gratis reclame gunnen we hen niet!

2.bVB